Helemaal uit het Zweedse Karlstad komen The Hightones, die zich simpelweg tot specialisten in alle bluesstijlen hebben ontwikkeld: zij spelen gewoon ongecompliceerde blues met prima harmonica en gitaarwerk. Dat zij hun land mochten vertegenwoordigen in Riga (2014) op de vierde European Blues Challenge, lag dus een beetje voor de hand. Dat Blues Peer hun vorig jaar dan ook daarbij zouden opmerken, was eigenlijk al even evident. Maar ook dit jaar werden we wederom getrakteerd op goed uitgevoerde blues en rockabilly, want ze speelden ook op Moulin Blues in Ospel en begin deze maand op Hookrock. Dat deze Zweden heel wat te bieden hebben op bluesgebied wisten we dan al wel, ook de reden dat we in Diepenbeek met twee van deze  getalenteerde muzikanten een gesprek wilden voeren: nl. met bluesharpspeler Christer Ring en zanger / gitarist Pierre Sjöholm, tevens ook de mede-oprichter van de band.

The Hightones zijn nog een jonge band, jullie bestaan nog maar drie jaar. Pierre Sjöholm en Lucas Lindstedt waren de oprichters van de band. Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?

Pierre: Lucas en ik hebben elkaar leren kennen via het internet. We waren allebei op zoek naar muzikanten om samen iets op te starten. Mijn plan was om een band op te richten die traditionele blues wilde spelen en
Lucas zocht meer naar een blues band met de stijl uit de vijftiger jaren. We spraken met elkaar af om eens te praten en om samen te jammen. Na de tweede jam sessie besloten we om samen een band op te richten. Lucas kende bassist Daniel Fredriksson uit vroegere bands en hij wilde het wel met ons proberen. De nieuwe band was geboren.

Jullie zijn gestart als trio. Waarom kwam er begin 2013 met pianist Fedrick Karlson nog een vierde man bij?

Pierre: Met ons drie waren we een soort Stevie Ray Vaughan trio en dat was niet het soort muziek dat we wilden spelen. We wilden meer naar de traditionele blues toe. Voor bluesrock kom je met drie muzikanten toe, maar voor traditionele blues heb je eigenlijk een vierde man nodig, zoals een pianist of een mondharmonica speler. Door die extra muzikant kan je de sound die nodig is voor traditionele blues veel beter inkleuren.

Vanwaar komt de naam The Hightones?

Pierre : We namen een demo op, maar hadden nog steeds geen naam. We gingen samen zitten en Daniel liet de naam The Hightones vallen. Deze naam leek ons wel wat en dus gingen we op het internet zoeken of er al veel bands bestonden met die naam. Er waren er niet zoveel dus besloten we om onder de naam The Hightones verder te gaan.

Met dit viertal maakte jullie het knappe album 'Oh Baby Me Too'. Voor mij is het traditionele blues vermengd met rock'n roll. Hoe zouden jullie zelf je muziek omschrijven?

Pierre: Blues uit de vijftiger jaren vermengd met veel rocking boogie blues. Deze muziek brachten we in onze begin periode ook live, maar nu klinken we helemaal anders. De  verandering begon op het moment dat Fredrik, die een geweldige Delta slide gitarist is, meer Delta blues wilde spelen. Dat zag de rest niet dadelijk zitten en omdat Fredrik andere dingen wilde doen, besloten we samen om een einde aan onze samenwerking te maken. Tijdens jam sessies kwamen we daarna in contact met Christer en dat klikte meteen vrij goed. Vanaf toen waren we terug een kwartet.

Je zei net dat jullie muziek nu anders klinkt. Dat was me verleden jaar op het Blues Festival in Peer al opgevallen. Volgens mij heeft deze verandering te maken met de grote inbreng van Christer op de mondharmonica.

Pierre : Inderdaad, met Christer klinkt het wat ruiger. Door de muziek die we nu spelen klinkt mijn gitaar ook wel harder en ruiger dan in de traditionele blues. In Peer hoorde je in onze muziek veel Fabulous Thunderbirds invloeden.

Christer: Het ligt ook aan mijn manier van spelen. Ik speel geen Chicago blues stijl op mijn harmonica. Van in het prille begin speelde ik anders. In The Bacon Brothers Blues Band, mijn eerste band waarin ik speelde diende de harmonica alleen als aanvulling van de sound. Een beetje zoals de saxofoon of andere blazers. Dit is de stijl die ik vanaf mijn muzikale begin gewend ben. Natuurlijk ben ik net als elke muzikant beïnvloed door andere artiesten. Maar het fundamentele in mijn spel blijft de opvulling, de stomping background. De sound vullen zonder te bepalend te willen zijn.
          
Schrijven jullie al de songs van The Hightones zelf?

Pierre: Al de songs op "Oh Baby Me Too" heb ik geschreven. Oorspronkelijk klonken ze wel anders, maar omdat op de plaat Fredrik meespeelde op de piano heb ik de arrangementen en de grooves moeten aanpassen. Dit was nodig zodat er geen strijd zou zijn tussen de instrumenten onderling. We spelen vanavond een paar songs uit het album en de mensen die ons alleen kennen van het album "Oh Baby Me Too" zullen wel verbaasd kijken omdat de nummers nu zo anders klinken. Christer schrijft ook songs en we spelen straks ook een nummer dat hij geschreven heeft.

Mogen we straks ook nieuwe songs verwachten? Jullie debuut album is nu twee jaar oud en jullie sound is anders, het is misschien wel het ideale moment voor een nieuw album?

Pierre: Neen, een nieuw album is niet voor de nabije toekomst. We hebben veel optredens in Zweden en we hebben alle vier nog een voltijdse job, dus is het niet simpel om buiten het werk en de optredens nog veel tijd vrij te maken om samen te zitten en te werken aan nieuwe nummers. Als we aan een nieuw album willen beginnen moeten we een grote pauze nemen, dus een tijd geen optredens doen.

Christer: We hebben toch een paar embryo's die kunnen uitgroeien tot songs. Pierre stuurde me via het internet wat muziek door, die hij opgenomen had terwijl hij aan het jammen en het grooven was en daar zijn best wel een paar heel leuke dingen bij die we verder kunnen uitwerken. The Hightones zitten momenteel in een fase waarin we onze muziek aan het hervormen zijn, van de sound die er was op het album naar de sound zoals we nu klinken. En ja, die is zoals je juist al zei iets harder en iets ruiger dan op het album.

Wie zijn jullie voorbeelden?

Pierre : Heel veel gitaristen. Als je wil kan ik wel een paar uur vullen met namen noemen van gitaristen waar ik naar op kijk. In de eerste plaats heb je de Vaughan brothers. Jimmy Vaughan is met voorsprong de beste gitarist aller tijden. (video)

Beter dan Stevie?

Pierre: Voor mij wel, ja. Ze hebben allebei een verschillende stijl.  Stevie heeft meer energie en snelheid in zijn spel. Jimmy heeft een betere frasering en een gecompliceerder stijl van spelen. Hij heeft ook meer lucht en plaats in zijn spel. Het is moeilijk om hen te vergelijken omdat ze twee heel verschillende stijlen hanteren. Ik hou van traditionele blues, bluesrock en rhythm & blues. Er zijn heel veel invloeden in mijn gitaar spel.

Christer: Toen ik naar muziek begon te luisteren was ik vooral onder de indruk van Sonny Boy Williamson en Little Walter. De laatste tien jaar vooral van Gary Primich, James Harman en Kim Wilson. Vooral Kim Wilson van The Fabulous Thunderbirds is een enorm sterke harmonica speler omdat hij het hele gamma kan spelen. Hij kan alle genres aan. Ik ben vooral beïnvloed door zijn werk en stijl bij de Faboulous Thunderbirds.
  
Vanaf dat moment ging het vlug voor jullie. In 2014 mochten jullie Zweden vertegenwoordigen op de Europese Blues Challenge. Hoe kijken jullie daar op terug?

Pierre: Op een bepaald moment kregen we van de Zweedse Blues Association de vraag of wij Zweden wilden vertegenwoordigen op de Europese Blues Challenge in Riga. Ze hadden het eerder al aan een paar andere bands gevraagd, maar die hadden geweigerd. Ons leek het een leuk project, ook omdat we dan dadelijk in aanraking kwamen met een internationaal publiek en er zouden ook heel wat muziek promotors aanwezig zijn. We eindigden zevende, wat niet slecht is.

Christen: Ik vind het belachelijk. Hoe kan je muziek vergelijken? Er zijn zoveel verschillende stijlen in de blues muziek. Van welke stijl houden de mensen die in de jury zetelen? Ik hou niet van dat soort competities, omdat het zo moeilijk is om te vergelijken en te beslissen wat beter is en wat slechter.

Zijn er veel concerten voort gekomen uit dat optreden in Riga?

Pierre: Niet echt. We hebben wel met veel mensen gesproken maar het bleef bij woorden. Herman van Moulin Blues vond ons heel goed, maar hij twijfelde of we wel de juiste band waren voor zijn festival. Hij zag ons verleden jaar in Peer en toen twijfelde hij niet meer. Dus stonden we een paar maanden geleden op Moulin Blues in Ospel.

Jullie zijn vooral in Scandinavië actief. Hoe komt het dat we jullie zo weinig in de rest van Europa zien?

Pierre: We hebben allemaal een gezin en een voltijdse baan. Dus hebben we niet zoveel verlof dat we samen kunnen opnemen. Dat maakt het heel moeilijk om een tour op te zetten in het buitenland. Momenteel houden we de optredens beperkt.

Christer: We hebben ook een goede manager en boeking agent nodig om alles te regelen, want zoals Pierre zei is het voor ons, met ons gezin en voltijdse job, zeer moeilijk om dit allemaal te regelen. We willen graag meer naar Nederland en België komen, want hier heerst er een andere atmosfeer in de blues scene dan in Zweden. Er zijn hier precies meer mogelijkheden en het is hier niet zo conservatief als bij ons. Er zijn hier ook meer stijlen die populair zijn, van Chicago blues tot het heel ruige spul.
        
Ik ga nog maar eens proberen, 'Oh Baby Me Too' dateert al van 2013. Mogen we in de nabije toekomst nieuw werk van The Hightones verwachten?

Pierre: Er zijn geen plannen in de nabije toekomst, maar wat niet is kan nog komen.

Wat mogen we vanavond verwachten van The Hightones?

Pierre: Hopelijk een goed concert. We zijn wat moe van het reizen en dan hebben jullie hier in België nog juist op dit moment een hittegolf. Op de kamer was het meer dan veertig graden, eigenlijk veel te warm om goed uit te rusten. We gaan ons best doen om het publiek op Hookrock een geweldig concert te geven. De helft van het optreden zal bestaan uit ouder werk en de andere helft uit covers.

Bedankt en veel succes met het optreden straks. Hopelijk koelt het wat af, ze spreken van wat regen dat zou het weer voor jullie wel wat aangenamer maken.

Walter Vanheuckelom

meer foto's